ΤΑ ΝΕΑ, 7 Φεβρουαρίου 2008
Oι περισσότεροι πολιτικοί μας ανακάλυψαν το περιβάλλον τελευταία, τουλάχιστον στα λόγια. Το ανακάλυψαν κυρίως λόγω της προφανούς αλλαγής του κλίματος και των πυρκαγιών του καλοκαιριού. Στην εποχή που η πολιτική παίζεται συχνά στις οθόνες της τηλεόρασης μέσω μιας γλώσσας που πνίγεται στα συνθήματα και τις μεταφορές, ας δούμε σε τι βαθμό κάποια περιβαλλοντικά γεγονότα δικαιολογούν αισιοδοξία. Στις 25/10/2007 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κήρυξε την Ελλάδα ένοχη παραβίασης του ευρωπαϊκού δικαίου για την προστασία των άγριων πτηνών, επειδή η Ελλάδα δεν έχει καθορίσει επαρκή αριθμό ειδικών περιοχών προστασίας, ούτε επαρκείς εκτάσεις για την προστασία των πτηνών. Επί πλέον, δεν έχει λάβει αρκετά μέτρα προστασίας 12 ειδών της ορνιθοπανίδας που κινδυνεύουν.
Στις 9 Νοεμβρίου του 2007 το Συμβούλιο της Επικρατείας απαγόρευσε το κυνήγι σε όλη την επικράτεια για να προστατεύσει τα άγρια είδη μετά τις πυρκαγιές του καλοκαιριού. Στις 14 Νοεμβρίου το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, κάτω από την πίεση 230.000 κυνηγών, έκανε κάτι που έχει συνηθίσει από το παρελθόν. Ανακοίνωσε κάποιες μικρές αλλαγές στον κυνηγετικό κανονισμό και παρέκαμψε την απαγόρευση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το ζήτημα είναι όμως ότι τώρα θα έπρεπε πάλι κάποιος να προσφύγει κατά της νέας απόφασης του υπουργείου. Στην πραγματικότητα, το υπουργείο παίζει κρυφτό με το Συμβούλιο της Επικρατείας. Οι κυνηγετικοί σύλλογοι γνωρίζουν ότι έχουν έναν καλό σύμμαχο, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και μπορούν να αποδεκατίσουν περαιτέρω την ήδη αποδεκατισμένη πανίδα της χώρας.
Με απλούστερα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας αλλά τη διατήρηση των ψήφων των κυνηγών. Για να το πετύχει αυτό δεν διστάζει να παρανομήσει επί της ουσίας και να απαξιώσει τη Δικαιοσύνη.
Η Ελλάδα είναι από τους συχνότερους πελάτες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, κυρίως για περιβαλλοντικές παραβάσεις. Οι πιο πρόσφατες αφορούν τη ρύπανση του Ασωπού και τη έλλειψη μέριμνας για την αποχέτευση και επεξεργασία αστικών λυμάτων. Έχουμε συνηθίσει τις δίκες σε βαθμό συναισθηματικής ανοσίας. Οι δικαστικές παραπομπές είναι υποσημειώσεις της καθημερινότητας.
ΜΠΡΟΣΤΑ
στο παροδικό κέρδος των ψήφων και της οικονομικής ανάπτυξης, το περιβάλλον δεν έχει καμιά πιθανότητα σωτηρίας
Στην πραγματικότητα, πολλοί από τους όψιμα ευαισθητοποιημένους περιβαλλοντικά κυβερνώντες αγνοούν τις πιο θεμελιώδεις αρχές της οικολογίας. Αγνοούν ότι χωρίς τη βιοποικιλότητα δεν υπάρχει ανθρώπινη ζωή, ότι εφ΄ όσον καταναλώνουμε, αναπόδραστα ρυπαίνουμε, ότι πολλές περιβαλλοντικές καταστροφές όπως αυτή των πυρκαγιών είναι πρακτικά μη αναστρέψιμες δεδομένου του πάθους της ανάπτυξης, ότι ο κόσμος που ετοιμάσαμε για τα εγγόνια μας είναι άσχημος, ότι ανταλλάξαμε τον όμορφο κόσμο των πατέρων μας με τον απαστράπτοντα αλλά σάπιο κόσμο των οχημάτων 4x4 και της κατανάλωσης. Αγνοούν ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι γι΄ αυτό, αλλά περισσότερο εκείνοι αφού εκείνοι κυβερνούν.
Ακούμε ότι τα καμένα θα αποκατασταθούν πλήρως. Πώς και πότε; Όταν η χώρα δεν γνωρίζει τη δημόσια περιουσία της, όταν δεν έχει δείξει ποτέ πρόθεση προστασίας καταπατηθεισών εκτάσεων, όταν σαρκάζει δικαστικές αποφάσεις που προστατεύουν τη βιοποικιλότητα, τέτοιες φράσεις μοιάζουν με ανέκδοτα χαμηλής αισθητικής.
Έχουμε ξεπεράσει σε πολλά ζητήματα το σημείο αναστρεψιμότητας. Το κλίμα αλλάζει λόγω των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων και μεγάλο μέρος της Ελλάδας ερημοποιείται λόγω υπερβόσκησης, κακών γεωργικών πρακτικών και της αλλαγής του κλίματος μεταξύ άλλων. Ταυτόχρονα, η χλωρίδα και η πανίδα της χώρας εξαφανίζονται. Εν τούτοις, το κράτος συμπεριφέρεται απέναντι σ΄ αυτά τα προβλήματα σαν να μην υπήρχαν. Η περιβαλλοντική κατάσταση της χώρας αυτό δείχνει. Και όταν τα δικαστήρια παρεμβαίνουν, η κυβέρνηση βρίσκει γραφειοκρατικούς τρόπους για να επιβεβαιώσει εκείνο που δεν δέχεται δημόσια: ότι μπροστά στο παροδικό κέρδος των ψήφων και της οικονομικής ανάπτυξης το περιβάλλον δεν έχει καμιά πιθανότητα σωτηρίας.
Η ιστορία του υπουργείου δεν είναι κολακευτική. Το 1993 το υπουργείο χρειάστηκε 15 ημέρες για να ακυρώσει απόφαση του ΣτΕ κατά του κυνηγιού, αλλάζοντας λίγο τις προηγούμενες αποφάσεις. Το 2002 το ΣτΕ αποφάσισε ότι η κυνηγετική περίοδος έπρεπε να συντομευθεί επειδή ερχόταν σε αντίθεση με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα σε 5 ημέρες το υπουργείο πάλι παρέκαμψε το ΣτΕ επιφέροντας ασήμαντες αλλαγές στην απόφασή του.
Ίσως είναι έλλειψη στοιχειώδους γνώσης ή στοιχειώδους φαντασίας, όταν δεν αναλογίζονται οι κυβερνώντες τι κόσμο θα παραδώσουμε στους νεώτερους. Αν όμως θέλουν να μάθουν τι κόσμο χάνουμε, δεν έχουν παρά να ταξιδέψουν σε όσες παραλίες δεν έχουν ακόμη γεμίσει μπετόν, σε όσα δάση δεν έχουν καεί ή καταπατηθεί, σε όσα ποτάμια δεν έχουν γίνει Ασωποί, σε όσες λίμνες δεν έχουν γίνει Κορώνειες. Εκεί ίσως παρατηρήσουν όσα πουλιά και θηλαστικά είχαν την τύχη να ξεφύγουν από τα πυροβόλα όπλα. Μπορούν να κάνουν και σήμερα τέτοιο ταξίδι, αλλά πρέπει να βιαστούν.